Werkelijk alles is anders: eat, sleep, corona, repeat

Blog van Ina van Riel, adviseur duurzame inzetbaarheid

“Wie had ooit gedacht dat een virus zo’n impact zou hebben op ons dagelijks leven. Ik in ieder geval niet. Wat voelt de huidige situatie onwerkelijk. Niets is meer zoals het was. Werkelijk alles is anders, en daarmee ook mijn werk. Sinds begin maart lijkt mijn werk voornamelijk nog maar te bestaan uit COVID-19. Ken je die tekst: eat, sleep, work, repeat? Sinds begin maart voelt het voor mij als: eat, sleep, corona, repeat. Ik denk, voel en droom regelmatig alleen nog maar in coronatermen.

Kon ik nog maar even terug naar 14 maart: mijn laatste sociale activiteit. Net voor de afkondiging van de intelligente lockdown op zondag 15 maart. Ik was gezellig met twee vriendinnen uit eten. Toen ik na een hele gezellige avond terugliep naar de trein, bekroop me het gevoel dat dit weleens mijn laatste sociale activiteit kon zijn geweest. Dit was ook letterlijk wat ik, toen ik thuis kwam, tegen mijn gezin zei. En dat gevoel werd werkelijkheid op en na 15 maart: geen etentjes meer, geen hockey meer, geen dagjes uit, geen verjaardagsfeest. Maar een intelligente lockdown, social distancing, quarantaine. Ik weet zeker dat er in 2020 een aantal nieuwe woorden en begrippen aan het dikke van Daalen woordenboek worden toegevoegd. Maar voor nu is dit onze werkelijkheid.

Elke ochtend komt het Coronateam samen
En dat betekent dat we sinds 16 maart elke ochtend met het Coronateam samenkomen. Elke dag kijken we met elkaar wat de ontwikkelingen zijn met betrekking tot COVID-19. Iedere ochtend 09:00 uur sharp zitten we met dit team in het Kasteel op het servicebureau op anderhalve meter afstand. De rest van het servicebureau is nagenoeg leeg omdat mijn collega’s volgens de richtlijn van het RIVM zoveel mogelijk thuiswerken. Niet zomaar bij elkaar binnen lopen om even te overleggen maar overleggen via allerlei digitale kanalen: Skype en Microsoft Teams. Voor mij toch een hele nieuwe wereld en knopjes om uit te proberen, waardoor ik midden in een overleg blijkbaar verschillende snapshots heb gemaakt van mijn collega’s. Gelukkig niet van de sollicitanten die ik via Skype sprak, dat zou toch best wel gênant zijn geweest.

Ontwikkelingen vertalen naar de werkvloer is niet makkelijk
Maar terug naar het Coronateam. Met een klein groepje mensen proberen we dagelijks, alle ontwikkelingen te vertalen naar de werkvloer en dat is zeker niet makkelijk. Al die persconferenties, al die nieuwe of gewijzigde richtlijnen vanuit het RIVM. Soms is het niet te overzien: de veelheid, de regels, de vragen. Maar we doen ons best, om met oog voor onze medewerkers en voor onze cliënten, een en ander goed en duidelijk te vertalen en te faciliteren.

Goede zorg in een veilige werkomgeving
Ik heb geen opleiding in de zorg, heb nooit letterlijk aan het bed gestaan, maar probeer vanuit de functie die ik heb zo goed mogelijk een bijdrage te leveren, zodat we met elkaar dat wat het allerbelangrijkst is, kunnen leveren en blijven leveren: goede zorg in een veilige werkomgeving. En ik weet dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik sta niet elke werkdag in de zorg of schoonmaak, waar we werken met een kwetsbare doelgroep. Een doelgroep die op dit moment geen bezoek mag ontvangen.. Bewoners die getest worden op COVID_19, de angst dat bewoners besmet zijn, de angst dat ik het mee naar huis kan nemen. Maar ook de angst dat je als medewerker wellicht een bewoner besmet. De angst of er wel genoeg persoonlijke beschermingsmiddelen zijn.

Alles aan om besmetting te voorkomen
Ik kan alleen maar zeggen dat we er met elkaar alles aan doen om besmetting te voorkomen. Door de richtlijnen van het RIVM na te leven. Door bewoners en medewerkers te testen indien de richtlijn dat voorschrijft. Wat ben ik blij dat het sinds 6 april mogelijk is om medewerkers werkzaam buiten het ziekenhuis te testen. En door persoonlijke beschermingsmiddelen in te zetten, daar waar de richtlijnen het voorschrijven.

Het virus COVID_19 is er, en is – ben ik bang – voorlopig niet weg. Maar we doen er met elkaar alles aan om het buiten de deur te houden. Want we zullen het samen moeten doen, we zijn in een strijd tegen dit virus niet alleen, maar we doen het samen! Ik mag hier vanuit mijn werk een klein steentje aan bijdragen, maar vooral diep respect voor al die medewerkers bij Vilente die elke dag vlakbij de bewoners en cliënten staan. Jullie doen er toe!

Op de fiets
Elke werkdag probeer ik nog steeds de fiets naar mijn werk te pakken. Ik ben blij dat dit kan, en geniet elke keer van dit ritje. Zeventien kilometer enkele reis. En als ik vanuit Arnhem door Oosterbeek rijd, dan zie ik elke keer posters van Loesje langs de weg. Eén daarvan raakt me elke keer weer:

Dicht bij jezelf blijven. Ik realiseer me hoe belangrijk dat is in deze tijd. Er is zoveel wat op ons af komt: al die nieuwsberichten, al die praatprogramma’s, al die mensen die er iets van vinden. Ik moet mezelf niet gek laten maken. Soms schakel ik bewust even af en tel vooral mijn zegeningen, want er is zoveel wat we vanzelfsprekend vonden. Maar ik realiseer me nu pas hoe bijzonder dat allemaal is. Het zijn nu vooral de kleine dingen in het leven die er toe doen.

Ina van Riel